Ik heb nooit in een buurt gewoond, maar altijd ‘in de buurt van’.
Zuidlaarderveen is een dorpje dat eigenlijk niemand kent, zelfs de Grote Bosatlas kent het niet. Een plek waar iedereen iedereen kent en waar rust de boventoon voert.
Het wonen in zo’n dorp roept nogal wat vooroordelen op. Nee, niet iedereen woont er in een boerderij of heeft kippen en geiten als huisdier. Ja, men heeft er wel riolering, maar kijkt nog geen tv via de kabel.
Hoe pittoresk het wonen er is?
Nou, er staat één schooltje waar 24 leerlingen les krijgen van één juf en één meester. Eéns in de twee uur rijdt de buurtbus door de dorpsstraat, maar niet na 18.00 uur en niet op zondag. Er waren ooit een café en een bakkerij in het dorp, maar die hebben helaas de deuren moeten sluiten en nu rijdt twee keer in de week de SRV wagen door de straat. Op zaterdag worden de krachten gemeten op het voetbalveld met de inwoners van een naburig dorp en op zondag rijdt het bezoek door de straat. Roddels vieren er hoogtij, maar er gebeurt nooit iets.
In zo’n dorpje ben ik opgegroeid, in de buurt van Zuidlaren.
